سیره نویسان میگویند وقتی که مأمون علی بن موسی (ع) را ولیعهد خود کرد بنی عباس در بغداد بر ضد مأمون بر آشفتند و او را از خلافت برکنار کردند و ابراهیم بن مهدی را به سرپرستی تعیین کردند در حالی که مأمون در مرو بود دلهای پیروان بنی عباس از او آشفته شد، علی بن موسی الرضا (ع) فرمود: «یا امیر المؤمنین خیر خواهی در باره تو لازم است و خیانت برای مؤمن روا نیست توده مردم از عملی که نسبت به من کردی ناراضی است و خواص از فضل بن سهل ناراضی هستند پس مصلحت آن است که ما از تو فاصله بگیریم تا خاص و عام با تو راست گردند و در نتیجه کار بر تو استوار گردد.