خمر

امام رضا علیه السلام فرمود: 

خداوند خمر را حرام کرد برای فسادی که در آن است و فکر و اندیشه شارب خود را دگرگون میسازد و وادار به انکار خدای عزوجل می نماید و به افترا بستن بر او سبحانه و پیامبران او میانجاماند و دیگر فسادهایی که در آن موجود است از قبیل قتل ناسزاگویی و تهمت و زنا و سر باز نزدن از هر گناهی و بدین سبب حکم کردیم بر حرمت هر مست کننده ای از نوشیدنیها که حرام است چون در بر دارد آنچه خمر در بردارد و میکشاند به همان جایی که خمر می کشاند پس هر کس به خدا و قیامت ایمان دارد و ولایت ما خاندان نبوت را داراست و دوستی ما را ادعا میکند باید از آن و از هر نوع مست کننده ای که باشد بپرهیزد زیرا میان ما و شرابخوار هیچ گونه رابطه ای برقرار نخواهد بود.»

اما مضار خمر بر انسان و بر جامعه آن قدر زیاد است که به حساب نمی آید و اسلام آن را به طور قطع تحریم کرده و در این باره خدای متعال فرموده است: «یا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنوا إِنَّمَا الخَمْرُ وَ المَيسِرُ وَ الأَنصَابُ وَ الْأَزْلامُ رجسٌ مِن عَمَلِ الشَّيْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ».(۱. مائده ٫ ۹۰)

خمر باعث هر خواری و منشأ ارتکاب هر منکری است و بسیاری از حوادث مانند زنا و دزدی و جرایمی نظیر آن از خمر نشأت می گیرد. مضافاً به اینکه سلامتی انسان را از بین میبرد. الکلی که از طریق شرب خمر جذب خون انسان میشود به قدری است که اگر مقدار خون آدم مست را بگیرند مانند الکل میسوزد به اضافه اینکه باعث تورم جهاز هاضمه و فشار خون و غیر آن می شود که ما ضرر آن را برای سلامتی در کتاب کار و حقوق کارگر در اسلام بیان کرده ایم.