جایزه امام رضا به دعبل

امام رضا علیه السلام به دعبل کیسه ای داد که در آن ده هزار در هم از در همهای سکه زده به نام او بود(الأغاني، ج ۱۸، ص ۲۹) و هنوز این در همها به دست هیچ کس قبل از دعبل نرسیده بود. دعبل از گرفتن آن خودداری کرد و گفت: «نه به خدا قصدم این نبود و برای این نیامدم آمدم برای تشرف به خدمت او، و نظر کردن به روی او.» و از خادم امام درخواست کرد که امام به او لباسی از لباسهایش را ببخشد. پس امام جبه ای ابریشمی را با در همها برای او فرستاد و گفت: این کیسه را بگیر که به آن نیاز خواهی داشت.

دعبل برگشت تا به قم رسید و در آنجا حدیث جامه بخشیدن امام به دعبل شایع شد. پس اهل قم بسرعت به سوی دعبل آمدند و از او خواستند که جبه را به مبلغ سی هزار درهم بفروشد پس قبول نکرد و از قم رفت پس عده ای از اهل قم به او رسیدند و به او پیشنهاد کردند که پول را بگیرد والا خود بهتر میداند. دعبل به آنها گفت: والله من آن را از روی میل به شما نخواهم داد و از روی غصب هم که برایتان فایده ای نخواهد داشت، زیرا شما آن را برای خدای متعال میخواهید و بر شما حرام است که آن را بپوشید.» و قسم خورد که آن را به آنها نمی فروشد مگر اینکه قسمتی از آن را به او بدهند تا در کفنش قرار دهد.(همان مأخذ، ج ۱۸، ص ۲۹) بنابراین آنها یک آستین آن را به او دادند و او آن را در کفنش قرار داد. راویان گفته اند دعبل کنیزی داشت که سخت به او علاقه مند بود. کنیز مریض شد دعبل آن جامه را به او بست، پس او خوب شد.(۱. بحار الانوار، ج ۱۲، ص ۷۱)

و اما در همهایی که امام به او داده بود هر در همی را به ده در هم فروخت به مردم قم، پس سهم او یکصد هزار در هم گردید. (۲. امالی سید مرتضی، ج ۱، ص ۴۸۴)