در نیشابور

کاروان امام به طور جدی بیابان را طی میکرد و به هیچ چیزی توجه نداشت تا وارد نیشابور شد و در آنجا چنان استقبال مردمی بی نظیری از او به عمل آمد که مانند آن در تمام تاریخ دیده نشده بود، و در صف جلو استقبال کنندگان بزرگان علما و فضلا و مردان حدیث بودند و از او حدیث ذهبی را که بزودی آن را ذکر می کنیم - روایت کردند.

و امام علیه السلام در محله غربی یا فروی در خانه شخصی به نام «پسنده» که کلمه ای فارسی است و معنایش به عربی «مرضی» است که مراد این است که امام علیه السلام از او خشنود بوده و او را پسندیده است غیر از مردم وارد شد و در آن خانه درخت بادامی کاشت، پس رشد کرد و درختی شد و در سال میوه داد. وقتی مردم خبردار شدند به وسیله آن درخت بادام طلب شفا میکردند و اگر کسی مریض میشد به آن درخت تبرک می جست و به برکت امام بزرگوار بهبود پیدا میکرد کسی بعضی از شاخه های آن را قطع کرد کور شد و ابن حمدان آن درخت را قطع کرد به کوری مبتلا شد. (ا. عیون اخبار الرضا، ج ۲، ص ۱۳۳)

در نیشابور حمامی بود که امام رضا علیه السلام در آن غسل کرد. سپس از حمام خارج شد و در پشت بام آن نماز خواند و مردم نیشابور به آن حمام تبرک می جستند و در آن غسل میکردند و از آب آن برای برکت می آشامیدند و در پشت بام آن نماز میخواندند و برای حوایج خود از خدای عزوجل دعا می کردند به برکت امام بزرگ حوایجشان برآورده می شد. (۲. همان مأخذ، ج ۲، ص ۱۳۵)