در کلام امام رضا چنین تفکیک و مرزی برای شئون و وجوه امامت مطرح نیست و نگاه حضرت به امر امامت نگاهی جامع و فراگیر است و به نظر میرسد دسته بندیهایی که در این زمینه وجود دارد بیشتر در جهت درک مخاطبان صورت گرفته است. بیاناتی که از امام رضا در باب امامت وجود دارد در جهت تبیین دو مطلب کلی بوده است؛ نخست اصلاح انحرافاتی که در مورد اصل امامت به وجود آمده بود؛ دوم تبیین ویژگیها و صفات امام معصوم و مقام امامت و ولایت نکته ای که در مسائل مربوط به مقام امامت از سوی ائمه معصوم همواره تاکید شده بیان صریح حق امامت و ولایت تحت هر شرایطی میباشد به عبارتی با اینکه ائمه در شرایطی بر اساس تقیه عمل کرده اند و پیروان را به تقیه سفارش کرده اند اما در مورد اصل صفات و ویژگی ها شئون و کمالات امامت ملاحظه ای نداشته و در هر موقعیتی به تبیین این اصل پرداخته اند که به طور قطع اهمیت اصل امامت و غفلت و بی خبری مردم از دلایل این امر بوده است. امام رضا سلام مقام امامت را اینگونه تعریف می نمایند. «إن الامامة زمام الدين، ونظام المسلمين، وصلاح الدنيا، وعز المؤمنين. إن الامامة أس الاسلام النامي، وفرعه السامي بالامام تمام الصلاة، والزكاة، والصيام، والحج، وتوفير الفيء والصدقات و امضاء الحدود والاحكام، و منع الثغور والاطراف» (حکیمی، ۱۳۸۰: ۶۲۳٫۲). امامت زمام دین است و نظام مسلمانان و صلاح دنیا و عزت مؤمنان امامت ریشه روینده اسلام و شاخه بالا رونده آن است با امام نماز و زکات و روزه و حج و فراهم آمدن غنایم و صدقات و اجرای حدود و احکام و پاسداری از مرزها و اطراف کشور امکان پذیر میشود. از روایت این طور برداشت میشود که اجرای حدود و احکام الهی پاسداری از جامعه اسلامی در برابر هجوم ،بیگانگان تقسیم سرمایه های عمومی میان افراد جامعه ایجاد وحدت و انسجام میان اقشار جامعه اسلامی حمایت از مظلومان حفظ دین از تحریف و دستبرد بدعت گزاران و کج اندیشان از شئون و وظایف امامت است و بدیهی است که ابزار تحقق این شروط قدرت اجرایی و سیاسی میباشد. به عبارتی امام با این نوع تعریف اجتماعی و عینی از امامت این نکته را خاطر نشان میفرمایند امام با همه کمالات معنوی و روحانی دارای وظایف و شئون بسیار مهم سیاسی و اجتماعی نیز میباشد و مقام امامت همانطور که با کتاب و وحی در ارتباط وثیق است با مسائل مهم سیاسی در ارتباط است.