این بیان از این آیه به دست می آید «و من كان في هذه أعمى فهو في الآخرة أعمى و أضل سبيلاً . » (1) ۱ سوره ی اسراء، آیه ی ۷۲ )زیرا مراد از کوری نابینایی حسی نیست، چون کسی که دیدگانش را از حرام فرو نمی پوشاند و از خیانت های چشم دوری نمی کند، کور نیست بلکه مراد نابینایی عقلی است. هر که این حقایق را نمی فهمد : و الله خزائن السموات والأرض»(2) ۲ سوره ی منافقون ، آیه ی ۷. ) و من بيده ملكوت كل شيء »(3) سوره ی مؤمنون آیه ی ۸۸ و سوره ی پس ، آیه ی ۸۳ . ) و «و الله يحيى ويميت»(4) ۴ سوره ی آل عمران، آیه ی ۱۵۶ . )و هو الذي يأتى بالشمس من المشرق»(5) ۵ سوره ی بقره، آیه ی ۲۵۸ . )و فالق الحب و النوى»(1) ۱ سوره ی انعام، آیه ی ۹۵ . )و او عزت میبخشد و خوار میکند و قبض می کند و می گستراند و الله خالق كل شيء و هو على كل شيء وكيل»(2) ۲ سوره ی زمر، آیه ی ۶۲)، چنین انسانی از دیدن حقایق نابیناست، گرچه به محسوسات بیناست .

از آنجا که آخرت باطن دنیاست و باطن هر انسانی در آنجا آشکار می شود. کسی که باطنش در دنیا کور است این کوری در آخرت ظهور می یابد، چنان که در روایت حضرت رضا گذشت . ... اما مردم از آنجا که نمیدانند، نسبت به حق متحیر و نابینا و ناشنوا هستند و این همان سخن خدای بزرگ است : و من كان في هذه أعمى فهو في الآخرة أعمى و أضل سبيلاً (3)سوره ی اسراء، آیه ی ۷۲ ) یعنی نسبت به حقایق نابیناست؛ و لكن القوم تاهوا و عموا وصموا عن الحق من حيث لا يعلمون و ذلك قوله عز و جل : و من كان ... ، يعنى أعمى عن الحقائق .(4) ۴ . مسند الإمام الرضا ، ج ۲، كتاب الاحتجاجات، ص ۹۰ ، ح ۳)