میلاد امام رضا (ع)

روز جمعه یازدهم ذیقعده سال ۱۴۸ هجری قمری در شهر مقدس مدینه امام رضا (ع) پا به عرصه وجود نهاد خداوندا چه لذتی دارد دیدن صورت ماه گونه این نوزاد نه نوزاد که او خود هم بزرگ است و هم بزرگ زاده او مادری عالم چون نجمه (سلام الله علیها) دارد و پدر بزرگواری چون کاظم ال .. لحظه ای که آفتاب عالم تاب امامت تابان شد و ایشان روی زمین قرار گرفتند دستان خود را بر زمین گذاشت و سر مبارک خود را به طرف آسمان بلند کرد و لبهای نازنینش را حرکت داد و جملاتی را بر زبان آورده تکلمی کرد که مادر هم متوجه آن جملات نشد. خوشا به سعادت آنان که در زمان میلاد حضرتش حضور داشتند و این لحظات را دریافتند. این حقیر گویم که سعادتی از این بالاتر نبود که به صورت آسمانی نوزادی چون او بنگری او که شیعیان نادیده گرفتار عشق اویند او که هر عاشق و گرفتار و درمانده ای از راههای دور و نزدیک برای دیدن او رنج سفر را به جان می خرد. آری او عالم ظلمانی دنیا را روشن و نورانی ساخته و زمین را به قدوم مبارکش زینت بخشید و صفحه تاریخ را از شرح زندگانی خویش منور نمود و فرشتگان بر مقدم میمونش که استوانه راستی و درستی و پرهیزگاری بود بوسه زدند و آسمان ستاره باران شد. وقتی چشمان امام کاظم الله به قدوم مبارک نوزاد روشن شد دستور فرمودند تا ایشان را نزد او ببرند نوزاد را در پارچه ای سفید و لطیف پیچیده و به محضر ایشان آوردند. تا نور دیده اش را مشاهده نمود، فرمود: هنيئاً لک یا نجمه گرامه ربک گوارا باد برای تو ای نجمه کرامت پروردگار تو آنگاه آب فرات و تربت پاک امام حسین ال طلب کردند برای ایشان آوردند و امام (ع ) اول در گوش راست ایشان اذان و در گوش چپش اقامه گفتند. سپس نوبت آب فرات شد و آن حضرت کام فرزندش را با آب فرات و تربت پاک امام حسین وال برداشت. نوزاد را در آغوش مادر گرامیش گذاشت و فرمود ) ثم رده الی و قال خذيه فإنه بقيه الله في الارضه یعنی آن بزرگوار فرزند عزیز خود را به دست من داد و فرمود او را بگیر که این پسر بقیه الله است در زمین به امر خدای تعالی او را علی نام نهاد لقبش را رضا و کنیه اش را ابوالحسن گذاشت. نام مبارکش علی شد تا به واسطه او عدل و داد و رأفت و محبت را آشکار نماید. پس از تولد حضرت رضا امام کاظم نجمه خاتون را طاهره نامید .