. ۲- اگر سائل بگوید خبر ده مرا از اذان برای چه خلائق مأمور به آن شده اند؟ در جواب گفته می شود

لعِلَلَ كَثِيرَة مِنْهَا أَنْ يَكُونَ تَذْكِيراً لِلسَّاهِي وَ تَنْبِيها لِلْغَافِلِ وَ تَعْرِيفاً لِمَنْ جَهِلَ الْوَقْتِ وَ اسْتَعْلَ عَنْهُ وَ دَاعِياً إِلَى عِبَادَةِ الْخَالِقِ مُرَغْباً فِيهَا مُقِرِّاً لَهُ بِالتَّوْحِيدِ مُجَاهِراً بِالْإِيمَانِ مُعْلِنَا بِالْإِسْلَامِ مُؤَذِّنَا لِمَنْ يَتَسَاهَي وَ إِنَّمَا يُقَالُ مُؤَذِّنٌ لِأَنَّهُ الْمُؤَذِّنُ بِالصَّلَاةِ.

به خاطر علت هایی بسیار

از جمله برای ساهی مذکر و برای غافل منبه و برای جاهل به وقت و کسی که به واسطه ندانستن آن مشغول به کارهای دیگری غیر از نماز شده معرف بوده و در او داعی ایجاد کرده که به عبادت خالق بپردازد و نیز به واسطه اذان در سامع رغبت به نماز پیدا میشود اقرار به توحید نموده تجاهر به ایمان میکند و علناً اظهار اسلام می نماید، اذان ساهی را متوجه میسازد و به اذان گو از این جهت مؤذن می گویند که اعلام به نماز می نماید.