عبادت و بندگی

امام رضا علیه السلام همچون پدر و اجداد پاکشان همواره بنده خالص خدا بودند. زهد و عبادت راز و نیاز مناجات و سجده های طولانی امام نشان از ارتباط تنگاتنگ و عاشقانه آن بنده مخلص و معصوم با ذات پاک الهی است نمونه های زیر گواه این مدعاست:

سجده های طولانی

یکی از همراهان حضرت رضا علیه السلام در سفر خراسان می گوید به روستایی رسیدیم. آن حضرت به نماز ایستادند، به سجده رفتند و آن را طول دادند و شنیدم که با کمال تواضع در سجده می گفتند: خدایا! اگر تو را اطاعت کنم حمد و سپاس مخصوص توست و اگر نافرمانی کنم حجت و عذری برایم نخواهد بود. من و دیگران در احسان تو شرکتی نداریم اگر به راه خطا رفتم معذور نیستم اگر نیکی به من رسد، از جانب توست ای خدای بزرگوار مردان و زنان با ایمان را در مشرق و مغرب در هر کجا که هستند، بیامرز. (۱ - بحار الانوار، ج ۴۹، ص ۱۱۷)

عبد السلام هروی هم می گوید: وقتی که امام رضا علیه السلام به سناباد رسیدند در خانه «حمید قحطبه» به نماز ایستادند و پس از نماز به سجده رفتند؛ شمردم پانصدبار

گفتند: سبحان الله.(۱ - عيون اخبار الرضا، ج ۲، ص ۱۳۷.)

رجاء بن ضحاک، سرپرست مأموران انتقال امام رضا علیه السلام از مدینه به خراسان در مورد عبادات شبانه روزی امام رضا علیه السلام در مسیر راه می گوید:

سوگند به خدا! مردی را ندیدم که با تقواتر از حضرت رضا علیه السلام باشد و در همه ساعات بیشتر از او به یاد خدا باشد و بیش تر از او از خدا بترسد. (۲ - همان، ص ۱۸۰)

ابراهیم بن عباس در شرح حالات حضرت می گوید: 

اکثر شبها از آغاز تا بامداد به عبادت و مناجات با خدا اشتغال داشتند بسیار روزه میگرفتند و روزه سه روزه در هر ماه را ترک نمیکردند و می فرمودند سه روز روزه گرفتن در هر ماه، معادل روزه گرفتن همه روزهای سال به حساب می آید. (3 -  عیون اخبار الرضا، ج ۲، ص ۱۸۴)