ثواب زیارت امیرالمؤمنین و عمران قبور امامان
١ - وهب بصری میگوید وارد مدینه شدم و به حضور امام صادق شرفیاب گشتم و گفتم:
- فدایت گردم به خدمتت رسیدم ولی قبر امیر المؤمنین را زیارت نکردم.
-امام گفت: چه بد کردی اگر نه این است که تو حتماً از شیعیان ما هستی من به سویت نظر نمی کردم.
-آیا زیارت نمیکنی کسی را که خدای تعالی و فرشتگان زیارت می کنند؟ و انبیا با مؤمنان زیارت می کنند؟
-گفتم: فدایت گردم من این را نمی دانستم.
-فرمود: بدان همانا که امیرالمؤمنین نزد خدا از همه امامان افضل و برتر است... ( كامل الزيارات ۳۸)
۲ - رسول الله ﷺ گفت ای علی هر کس مرا در زندگی ام یا بعد از فوتم زیارت کند یا ترا در حیات یا پس از درگذشتت زیارت کند، یا دو فرزندت - حسن و حسین - را در زندگی یا بعد از فوتشان زیارت کند، ضمانت میکنم که از ترسها و سختیهای روز رستاخیز نجاتش دهم تا اینکه او را هم درجه
خودم گردانم. ( وسائل الشیعه ۲۵۷٫۱۰ همانند این حدیث است خبری که در بحار الأنوار (۱۴۱٫۱۰۰) و كامل الزيارات صفحه ۱۱ آمده.)
3- ابی عامر واعظ اهل حجاز گوید به حضور امام صادق له رسیدم و گفتم:
-اجر کسی که قبر امیرالمؤمنین الله را زیارت کند و به آبادی آن بپردازد چیست؟
-حضرت فرمود: ای ابا عمار پدرم از پدرش و جدش حسین بن علی له برایم حدیث کرد که نبی اکرم له به علی گفت: سوگند به خدا که تو حتماً در سرزمین عراق کشته می شوی و در آنجا دفن می شوی
گفتم: ای رسول خدا! کسی که قبرهایمان را زیارت کند و آباد نماید و به آنجا رفت و آمد کند و دایرش بدارد چه ثوابی دارد؟
پیغمبر به من گفت ای ابا الحسن همانا که خدا قبر تو و فرزندانت را قطعه ای ممتاز از قطعات بهشت و عرصه ای از میدانهای آن قرار داده راستی که خدا دلهای نجبای از خلقش و بندگان برگزیده اش را راغب و مایل به شما کرده است. این زندگان هرگونه اذیت و مذلت را به خاطر شما تحمل می کنند و قبرهایتان را آباد میکنند و برای تقرب به خدا و مودتی که به رسولش دارند زیاد به زیارتش می روند.
ای علی شفاعت من به اینان اختصاص دارد و به حوض کوثر( «کوثر» علاوه بر حوض بهشتی به هر خیر کثیر مانند کثرت ذرية رسول اکرم و پیروان حضرتش و علم کثیر تفسیر شده برای آگاهی از نظریات مختلف در این باره رجوع شود به تفسیر نوین، محمد تقی شریعتی ۳۵۵ - ۳۶۳ تفسیر صافی ملامحسن فیض کاشانی از انتشارات کتابفروشی اسلامیه ۸۵۷ ) وارد می شوند و هم اینان فردا در بهشت زائر من هستند. ( وسائل الشيعه، ۲۹۸٫۱۰ با تلخیص)