آن حضرت در طول زندگانی با برکت خویش به القابی چون: رضا، سراج الله، نور الهدى مكيدة الملحدين، كافى الخلق، رب السرير، راب التدبير، صابر، رضی، عالم آل محمد اللام ، صدیق و فاضل ملقب بود (۱)(دیوان اهل بیت ، حیدر مؤيد، ص ۵۲۵ ).

 ولی به جهت آنکه آن حضرت به خداوندی ذات احدیت در آسمان و به رسول خدا و ائمه هدى عال در زمین راضی بود و دوست و دشمن هم به آن جناب راضی بودند، لذا ایشان ملقب به رضا شدند (۲)(عيون اخبار الرضا ، شیخ صدوق، ج ۱، ص ۱۳)؛ و اینکه گفته می شود ایشان چون به ولیعهدی مأمون راضی بودند لذا مأمون عباسی آن حضرت را رضا نامید نادرست است.