جهر به بسم الله الرحمن الرحيم

از رضا روایت کردند از پدرش کاظم از پدرش صادق که او گفت: اجْتَمَعَ آل مُحَمَّدٍ ع عَلَى الْجَهْرِ بِ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ وَ عَلَى قَضَاءِ مَا فَاتَ مِنَ الصَّلَاةِ فِي اللَّيْلِ بِالنَّهَارِ وَ قَضَاءِ مَا فَاتَ بِالنَّهَارِ فِي اللَّيْلِ وَ عَلَى أَنْ يَقُولُوا فِي أَصْحَابِ النَّبِيِّ اللهِ أَحْسَنَ قَوْل. (۲. با اندک اختلاف ر.ک: المجموع، محيى الدين النووي، ج ۳، ص ۳۴۲؛ مستدرک الوسائل الميرزا النوري، ج ۴، ص ۱۸۹؛ جامع أحاديث الشيعة، السيد البروجردي، ج ۴، ص ۲۷۸؛ ج ۵، ص ۱۳۲؛ تفسير الثعلبي، الثعلبي، ج ۱، ص ۱۰۶ ؛ الصلاة في الكتاب والسنة، محمد الريشهري، ص ۷۷؛ وضوء النبي الله ، السيد على الشهرستاني، ج ۲، ص ۱۹۶.)  آل محمد اجماع کردند بر آن که آواز بر باید داشتن بدین آیت و بر قضای نماز شب به روز باید کردن و قضای نماز روز به شب و در صحابه رسول خیر باید گفتن . (۳. تفسير ابو الفتوح رازی تصحیح دکتر محمد جعفر یاحقی و دکتر محمد مهدی ناصح، ج ۱، صص ۵۰-۴۹)