من از شما آقايان که از راه دور و از مرکز ولايت و از محل قدس ملکوتی آمديد تشکر می‏کنم. چه سعادتی داريد که چشمهای شما به آن بارگاه عظيم ملکوتی باز می‏شود و در آن حرم شريف؛ مرکز علم و مرکز ملائکة اللَّه می‏رويد و ما حسرت آن را داريم. من حسرت يک همچو توفيقی را دارم که خدای تبارک و تعالی موفق کند ما را که به پايبوس آن بارگاه معظم بياييم، لکن چه کنم. چه بايد کرد که دستهای اجير و اقدامات ناشايسته اشخاصی که از خارج هدايت می‏شوند مانع از آن است که کشور ما يک آرامشی داشته باشد و من بتوانم از اين محل خارج بشوم و به زيارت آن بارگاه، موفق. دعا کنيد در آن مرکز سعادت، در آن مهبط «1» ملائکة اللَّه که خداوند اين مملکت را آرام کندو توفيق بدهد که اهالی اين مملکت بتوانند به آن تکاليفی که خدای تبارک و تعالی برای آنها معين فرموده است عمل کنند.